ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ Γεώργιος: Γραμματική Ελληνική: Περιέχουσα το Ετυμολογικόν και Συντακτικόν / Συντεθείσα υπό Γεωργίου Ζαχαριάδου Ελληνοδιδασκάλου του Ζέμονος εις χρήσιν των μαθητών αυτού και εκδοθείσα φιλοτίμω συνδρομή Ελλήνων τε και Φιλελλήνων, ων τα ονόματα καταγράφονται εν τω τέλει της βίβλου, Εν Βιέννη της Αουστρίας: Eν τη Τυπογραφία του Ιωάννου Σνύρερ, 1816, εν μέρει δίγλωσσο (ελληνικά & ρωσικά), (16)+403+(9), παλιό χάρτινο εξώφυλλο, R & F-VF

Στο Σεμλίνο υπήρχε και ελληνική μειονότητα από το πρώτο ήμισυ του 18ου έως και τον 19ο αιώνα, η οποία διατηρούσε και ελληνικό σχολείο. Μέλη αυτής της κοινότητας συνδέονται με τη δράση του Ρήγα Φεραίου. Μεταξύ αυτών ήταν ο Γεώργιος Τουρούντζας, αδελφός του Θεοχάρη Τουρουντζά που συνελήφθη μαζί με τον Ρήγα. Αυτός παρέλαβε τρείς χάρτες του Ρήγα και 50 πορτραίτα του Μεγάλου Αλεξάνδρου με σκοπό να τα πουλήσει στο Σεμλίνο. Άλλος υποστηρικτής του Ρήγα στο Σεμλίνο ήταν ο έμπορος Φυλακτός Νικολάου από τα Ιωάννινα, ο έμπορος Γεώργιος Αθανασίου από τη Σελίτσα (σήμερα Εράτυρα) Δυτ. Μακεδονίας, από τους ιδρυτές του ελληνικού σχολείου, ο Γεώργιος Αυξεντίου ή Αυξεντιάδης, από το Ζουπάνι (σήμερα Πεντάλοφος) Δυτ. Μακεδονίας, και πρώτος δάσκαλος του ελληνικού σχολείου. Η παράδοση του Ρήγα στους Τούρκους προκάλεσε αντιδράσεις της ελληνικής κοινότητας κατά των τοπικών αυστριακών αρχών. Μεταξύ αυτών που αναφέρονται ότι διαμαρτυρήθηκαν είναι ο Κωνσταντίνος Γεωργίου - Κυρίτσας, από το Μπλάτσι (σήμερα Βλάστη) Δυτ. Μακεδονίας. Επίσης ως μέλος της κοινότητας αναφέρεται ο έμπορος Γεώργιος Μαντζαρλής. Ο Ρήγας και οι σύντροφοί του κρατήθηκαν φυλακισμένοι στο Σεμλίνο απ' όπου μεταφέρθηκαν πεζοί στο Βελιγράδι και παραδόθηκαν στους Τούρκους. Άλλη ελληνική οικογένεια που έζησε στην πόλη από το 1739 ήταν οι οικογένεια Σπιρτά, από την Κλεισούρα Μακεδονίας. Ο τελευταίος απόγονος της οικογένειας πέθανε στο Σεμλίνο το 1909. Σώζεται μνημειώδης τάφος της οικογένειας στο νεκροταφείο της πόλης.