ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΣ ΕΤΑΙΡΙΑ Προς προστασία της παραγωγής και εμπορίας της Σταφίδος, Υποκατάστημα πιάτου, απόδειξη πληρωμής Δρ. 12,50 προς την Σταφιδικήν Τράπεζαν, R & VF

Σταφιδική Τράπεζα
Στις 15 Ιουνίου 1899 ψηφίστηκε από τη βουλή το σταφιδικό νομοσχέδιο και με τον Νόμο ΒΦΠΓ’ της 17ης Ιουνίου 1899 περί φορολογίας του σταφιδοκάρπου και περί συστάσεως Σταφιδικής Τραπέζης, η Σταφιδική Τράπεζα πήρε τη μορφή ανώνυμης εταιρείας.
Στις 27 Ιουνίου 1899 συγκεντρώθηκαν στο Δημαρχείο των Πατρών οι αντιπρόσωποι των σταφιδοφόρων περιοχών και ίδρυσαν τη « Σταφιδική Τράπεζα ». Έδρα της ορίστηκε η Πάτρα και μέτοχοι της ήταν όλοι οι σταφιδοκτήμονες της περιοχής, που κατά ορισμένες εκτιμήσεις έφτασαν τους 40.000. Το κεφάλαιο της ήταν το καθαρό προϊόν της ετήσιας είσπραξης από την πώληση της σταφίδας και από αυτό καθοριζόταν και το ύψος των δανείων που θα χορηγούσε. Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο απαρτίστηκε από τους Πατρινούς μεγαλεμπόρους και εμποροκτηματίες Δ. Γερούση, Ν. Σαγιά, Α. Ρούφο, Α. Σωτηρόπουλο, Γ. Λυμπερόπουλου και τον δικηγόρο Κων. Φιλόπουλο με πρόεδρο τον Γεράσιμο Κόγκο, ενώ διευθυντής ορίστηκε ο Αριστομένης Θεοδορίδης. Υποκαταστήματα ιδρύθηκαν στον Πύργο, τα Φιλιατρά, την Καλαμάτα, τη Ζάκυνθο και την Κεφαλονιά. Ένας από τους σκοπούς της « Σταφιδικής Τράπεζας » ήταν και η χορήγηση δανείων στους σταφιδοκαλλιεργητές με επιτόκιο 5 - 6 %. Επίσης οι σταφιδοπαραγωγοί είχαν δικαίωμα να προμηθεύονται αγροτικά φάρμακα σε τιμή κόστους με τη μορφή δανείου.
Το 1905 βέβαια με τη διάλυση της « Σταφιδικής Τράπεζας » συστήθηκε, με έδρα την Αθήνα, η « Προνομιούχος Εταιρία προς προστασίαν της παραγωγής και της εμπορίας της σταφίδας » ή Ενιαία υπό την διεύθυνση του Ιωάννη Πεσμαζόγλου, διευθυντή της « Τράπεζας Αθηνών » η οποία ήταν ιδιωτική κερδοσκοπική επιχείρηση και διέθετε 25 υποκαταστήματα και αποθήκες στην Πελοπόννησο και τα Επτάνησα καθώς και στην Πάτρα.
Πληροφορίες από: Πάτρα 1880- 1920 Οικονομία, Κοινωνία, Πολιτισμός